Doorgaan naar hoofdcontent

afgeknipte handschoenen

met afgeknipte handschoenen
- ze rafelen en de draadjes
kriebelen tussen mijn vingers -

werk ik met een scherm voor mijn neus
aan wat ik straks zal moeten uitprinten
of met opmerkingen terugsturen.

ondertussen wordt het dak geïsoleerd
en elke buitenmuur volgespoten
met plastic bolletjes -

niet speciaal voor mij,
ik wikkel mezelf graag
in dekens,
draag laag
over laag op mijn lijf,

lees een boek in de stoffigste hoek
van dit vochtige huis.

maar ik leef hier niet
zonder hun twee,

dus behoor ik te plannen
en te verbeteren
met halfwassen handschoenen
om mijn tere boekhoudersvingers,
die op een toetsenbord thuis horen,

geen blote en vereelte buitenhanden
om de steel van een spade geklemd.

werken aan toekomst,
steeds meer toekomst.



wearing fingerless knit gloves
- they have freyed a bit and the short
threads tickle me whenever I touch my face -

I work with my nose close to a computerscreen
on something I will have to print lateron
or send back with my corrections.

In the mean while they are insulating
the roof and filling the hollow walls
with little plastic balls -

it's not really for me,
I like wrapping myself up
in blankets,
wear layer
over layer on my body,

read a book in the dusty corners
of this moist house.

But I do not live here
without the two of them

and that is why I have to plan
and correct with
unfinished gloves to protect my
tender book keeper fingers
which belong on a computer keyboard,

no bare weather skinned hands
clutching the handle of a spade.

working on the future,
always more future.

Reacties

Populaire posts van deze blog

baard

  zijn baard was een oergrijze wildegroei en leek wat al te krachtige naar links geblazen   alsof hij zwaar en moede leunend op zijn spade te lang in de eeuwige westenwind stond   de staar gooide reeds een vlies over zijn iris en hij was vier centimeter kleiner dan hij ooit was.   zijn blauwe overal deed hij even zelden uit als zijn lieve zuster hem in de was deed.   nochtans had hij liever een andere vrouw gehad om dat soort dagelijkse beslommeringen te delen en te verdelen onder elkaar. hij wist niet   wat er van haar geworden was, of ze ooit nog aan hem dacht. wat maakte het na al die tijd   uit, nog even de patatten schoonzetten. nog even.

het vat is af, het glas tot de bodem geledigd

diepgeploegde voorhoofdrimpels wil ik hebben, waar de schaduwen van de jaren zich ophouden - net als mijn grootvader zaliger, net als mijn vader, mijn oudste broer, en zo snel mogelijk grijze haren op mijn hoofd, in mijn snor en in mijn baard, en daarna witte, kaal mag ook, zoals mijn grootvader aan moederszijde. tanden scheef, vergeeld daarna, verrot en uitgevallen - gapende stiltes in mijn mond. ogen dof, desnoods de staar erin, mijn oren laten me allicht sowieso in de steek zoals ze nu al bij mijn moeder doen, zodat iedereen zich roepend kenbaar maken moet en het volume van de tv altijd op maximum zal staan. net zoals mijn grootmoeder wil ik boeken lezen, maar vergeten wie of wat, en welk personage. voortdurend mezelf herhalen, mekkeren over het geleden leven en afzien, maar niet sterven, nog niet sterven, in ieder geval veel en veel te laat sterven en het bij God altijd beter weten als ik dan toch moet sterven, tot het onverstaanbaar reutelen wordt...