wat ik neerschrijf

het zijn enkel pogingen om in dit moment te verblijven,
om wat gebeurd is als dood te laten liggen waar het ligt,
een idee slechts te dromen en niet uit te voeren,
(en al he-le-maal geen moeite in een verhaal te steken.)

ik weet dat ik te hard roep om dit te zeggen,
om lui te zijn hoef je immers niets te doen
dan wat komt te laten

komen, en dan, zoals het komt; niets te schrappen,
niets te verbeteren en te glimlachen,
wanneer je dat automatisch toch even doet: "oeps,"

zo verklaar ik dan opvallend opzichtig,
"hier ging ik tijdens het schrijven
uit de bocht..." of
"doe ik hier even alsof er niets aan de hand is?"

alsof het allemaal niets te betekenen heeft.

Reacties

Populaire posts van deze blog

afgeknipte handschoenen

met afgeknipte handschoenen - ze rafelen en de draadjes kriebelen tussen mijn vingers - werk ik met een scherm voor mijn neus aan wat ik straks zal moeten uitprinten of met opmerkingen terugsturen. ondertussen wordt het dak geïsoleerd en elke buitenmuur volgespoten met plastic bolletjes - niet speciaal voor mij, ik wikkel mezelf graag in dekens, draag laag over laag op mijn lijf, lees een boek in de stoffigste hoek van dit vochtige huis. maar ik leef hier niet zonder hun twee, dus behoor ik te plannen en te verbeteren met halfwassen handschoenen om mijn tere boekhoudersvingers, die op een toetsenbord thuis horen, geen blote en vereelte buitenhanden om de steel van een spade geklemd. werken aan toekomst, steeds meer toekomst. wearing fingerless knit gloves - they have freyed a bit and the short threads tickle me whenever I touch my face - I work with my nose close to a computerscreen on something I will have to print lateron or send back with ...

Meer lezen

baard

zijn baard was een oergrijze wildegroei en leek wat al te krachtige naar links geblazen alsof hij zwaar en moede leunend op zijn spade te lang in de eeuwige westenwind stond de staar gooide reeds een vlies over zijn iris en hij was vier centimeter kleiner dan hij ooit was. zijn blauwe overal deed hij even zelden uit als zijn lieve zuster hem in de was deed. nochtans had hij liever een andere vrouw gehad om dat soort dagelijkse beslommeringen te delen en te verdelen onder elkaar. hij wist niet wat er van haar geworden was, of ze ooit nog aan hem dacht. wat maakte het na al die tijd uit, nog even de patatten schoonzetten. nog even.

Meer lezen

het vat is af, het glas tot de bodem geledigd

diepgeploegde voorhoofdrimpels wil ik hebben, waar de schaduwen van de jaren zich ophouden - net als mijn grootvader zaliger, net als mijn vader, mijn oudste broer, en zo snel mogelijk grijze haren op mijn hoofd, in mijn snor en in mijn baard, en daarna witte, kaal mag ook, zoals mijn grootvader aan moederszijde. tanden scheef, vergeeld daarna, verrot en uitgevallen - gapende stiltes in mijn mond. ogen dof, desnoods de staar erin, mijn oren laten me allicht sowieso in de steek zoals ze nu al bij mijn moeder doen, zodat iedereen zich roepend kenbaar maken moet en het volume van de tv altijd op maximum zal staan. net zoals mijn grootmoeder wil ik boeken lezen, maar vergeten wie of wat, en welk personage. voortdurend mezelf herhalen, mekkeren over het geleden leven en afzien, maar niet sterven, nog niet sterven, in ieder geval veel en veel te laat sterven en het bij God altijd beter weten als ik dan toch moet sterven, tot het onverstaanbaar reutelen wordt...

Meer lezen

keverdromen

Zoeken in deze blog