hemd in de broek, jas geknoopt tot boven, kraag omhoog, sjaal om en schoenveters gebonden. op de stoel ligt een stapel ongeopende brieven die ik niet wil bekijken. de dagenoude afwas op het aanrecht en de lege glazen op de eenzame tafel getuigen van tijden die al geteld zijn. de kat heeft genoeg in haar bakje, de verwarming is afgezet, de ramen zijn dicht en de lichten uit. even later, in het halfduister, met m’n aktetas achterop de fiets langs het kanaal op het jaagpad, zit de wind tegen en stroomt de regen naar beneden. door mijn bril is de omgeving één groot tranendal. ik ben niet zeker of ik de deur gesloten heb, dus keer ik terug, omdat ik weet dat zij dat graag heeft.
Een blog met en over poëzie en literatuur