op de middag stoppen met werken, en dus een halve dag voor de boeg waarin ik mezelf entertainen moet. eerst gezellig vis eten die moeder klaarmaakte, dan met een omweg op weg naar huis, een collega ontmoeten die dezelfde tijd aan de hand heeft. in de zon op een bank bij het water, de namiddag verkeuvelen, verbeuzelen. thuiskomen en niet meer weten waar ik mijn bril gelaten heb, en dus het hele huis afzoeken, met deuren slaan, hartsgrondig vloeken, keihard 'kut' roepen, tot het avondeten zich opdringt en daarna alles in de plooi valt. de bril vinden op het salontafeltje naast de zapper, de krant en het lege whiskeyglas van de vorige nacht.
Een blog met en over poëzie en literatuur