over hoe ik tijdens jou te strelen met mijn vingers vast kom te zitten in je krullen en je geen pijn wil doen, ook niet daarna als het moment mijn hand gevolgd is en hoe jij mij niet erg vindt, en zelfs zegt "kom maar, wees jezelf in mij" en over hoe ik dat allemaal wil bijhouden tot ik er niet meer ben, en uiteindelijk, zoals veel te vaak over niet willen verliezen en toch verliezen en 's nachts zo rond een uur of drie bang zijn, echt bang en over hoe lang de nacht kan duren als jij slaapt en ik alleen samen met jou in bed
Een blog met en over poëzie en literatuur