Wat weet hij over hoe wrange koffie moet doorgeslikt, tot bodems toe? Buiten paradeert een kraai, pikt naar harde kruimels en teert op wat er wordt achterlaten, telkens weer, als alles vertrokken blijkt. Wat weet hij nu over hoe deze dampende zwarte koffie, tot bodems toe moet geledigd? de kraai vliegt op, er bleef niet genoeg voer meer over voor z’n pikgrage harde bek. straks landt hij allicht weer op deze godvergeten plek. wat weet hij nu over hoe koffie niets meer te bieden heeft als hij gedronken is. hij blijft nu alleen achter slurpt traag, bedachtzaam en onthecht zijn koffie; zo heet dat iedereen er z’n tong aan verbrandt, zo straf en zo ontzettend bitter dat niemand ’s nachts nog dromen kan.
Een blog met en over poëzie en literatuur