keverdromen

in de keuken staan rode pepers voor het raam in een grote glazen bokaal. ik bekijk ze dag na dag als waren het geleden beelden. het zijn er te veel, zowel de pepers als de beelden, zo veel dat ik vanaf nu, hardop spreek van een zuiderse kust waar mensen schateren om hun gepeperde temperament en waar elk ondoordacht gebaar zijn scherpte verliest in de zeebries. "wat maakt het uit", dansen ze, "morgen staan we weer in brand." in the kitchen you can find red chilies before the window in a big glass bowl. there are too many of them, so many that from now on, we can spice up every dish for a year, spice them up so much that we can pretend to live more south, where it never rains, the chili can dry in the sun, instead of behind glass.

denappels verzamelen, zure lucht hangt traag tussen rechte boomstammen alsof ze met een strak penseel, meetlat ernaast, aan de hemel ophangen. straks stapel ik hout even strak in de kachel, laat vlammen hun gang gaan. de schouw dompt dan dikke, natte rook voor het vuur doorbreekt en alles wat ik het te eten geef meedogenloos verteert, zoals ik dat deed met iedereen die wat te dicht in mijn buurt verbleef. Denappels verzamelen [herwerking] denappels verzamel ik in een grote papieren zak, zure lucht hangt traag tussen rechte boomstammen alsof ze met een strak penseel, meetlat ernaast, aan de hemel werden opgehangen. straks stapel ik hout even strak in de kachel en strijk ik lucifers aan tot vuur aan de denappels likt. de schouw dompt dan dikke, natte rook voor de vlam waarlijk doorbreekt en alles wat ik het te eten geef meedogenloos verteert, zoals zij dat ook deed met iedereen die wat te dicht in haar buurt verbleef. collecting pine cones, s

Het Vuurfeest was het feest bij uitstek waarmee in dit bos de ingang van de donkere seizoenen aangekondigd werd. Nog eenmaal kwamen de dieren bij elkaar om daarna de strijd met de koude aan te gaan. Elk op zijn eigen manier. Sommigen vatten een lange reis aan, anderen groeven zich in en gaven zich over aan slaap en dromen, en nog anderen teerden op het weinige voedsel dat voorhanden was en genoten van de eenzaamheid en de stilte tussen de bomen. Zilvervleugel was er nog nooit geweest. De twee vorige jaren had zij en haar familie de uitnodiging wel ontvangen, maar waar zij oorspronkelijk vandaan kwam, hadden ze dat feest nooit gevierd. Ze had het telkens achteloos laten passeren, wat viel er immers te vieren aan het vooruitzicht op vijf maanden koude. Springeekhoorn moest haar echter niet lang overtuigen om haar mee te krijgen, al wilde ze toch de zekerheid dat het geen bacchanaal was. Dat was het geenszins, zei hij, het was een fijn om alle naaste buren bij elkaar te zien. Zeker als

Het duurde tot de nachten langer en kouder werden dat Springeekhoorn besefte dat ze een andere en een meer beschutte plaats moesten hebben om te slapen. Drie volle dagen werkte hij de naad uit zijn lijf om zijn idee daarover uit te voeren. Hij had er niets over verklapt aan Zilvervleugel en aanvankelijk voelde zij zich behoorlijk buitengesloten, maar toen zij zag hoe hij allerlei wat hij kon gebruiken uit het bos ging halen en hoe indrukwekkend hij de takken tussen de ramp en de brugpijler weefde, slaakte ze gilletjes van plezier. Springeekhoorn wou absoluut klaar zijn op de dag dat het Vuurfeest gehouden werd, de dag dat de winter officieel begon. Dan zouden ze een stek hebben om thuis te komen, iets om zich een hele winter warmpjes in te nestelen. En het lukte, een paar uur voor het Vuurfeest zou beginnen, legde hij er de laatste hand aan, ook al was Zilvervleugel al de hele dag aan het zeggen dat het al lang goed was, het zag er prachtig uit. Maar hij wou die binnenkant opfleuren me

die fikse wandeling vanmorgen had ik aan mezelf beloofd, net als de twee koffies voor hem en de twee kopjes kamillethee voor mij. elke dag houdt wel ergens een belofte in, eentje waar ik in geloof, de rest, ach de rest, dat hoeft nu even niet, laat maar. The long walk this morning was promised to myself, just like the two coffees for him and the two cups of camomile tea for me. every day holds a promise somewhere, one I can believe in, the rest, o the rest, it doesn't have to, really, just leave it for a while.

op één nacht tijd viel het doek, maar nog lang geen zwaard van Damocles. als toeschouwer bij mijn eigen circus zag ik hoe de clown bij het trapezenummer voluit op zijn voorwerk ging. als Samson besefte ik toen het licht uitging dat ik kalende was en ik trok de plukken haar uit mijn weelderige kruin. op één nacht tijd veranderde mijn blik, maar nog lang niet, nog lang niet wat er in mij leefde en woelde in maag, longen en meters ingewanden. one night during that one night the curtains fell, but not yet any decision. as spectator in my own circus I saw how the clown fell flat on his face during the trapeze act. as samson I noticed when the lights went out that I hadn't lost my wild oats, but that it were the ones remaining. during that one night my gaze changed, but not yet, not yet by far my lungs and my heart.