keverdromen

Het Nieuwsblad lag open op mijn bureau, de radio speelde te luid, de thee was te heet en ik bekeek clipjes van Kabouter Wesley op YouTube. Die wou ik bekijken voor ze omwille van auteursrechten van het net gehaald zouden worden. In de krant werd dat aangekondigd en ik had al wat moeite om nog een paar van die afleveringen te vinden. Ergens zo rond het tiende filmpje zag ik haar met haar zoontje aan de hand passeren in de straat. Onmiddellijk zette ik de muziek wat stiller. Ik zou niet graag hebben dat ze een slecht beeld van mij zou krijgen omdat mijn muziek tot op straat hoorbaar was. Het was nu wel mooie muziek van Nick Drake, maar iedereen vindt zijn eigen muziek mooi en de moeite waard om te delen met de rest van de wereld. Zelf heb ik er ook een hekel aan als ik gedwongen word om naar andermans muziek te luisteren. Elke dag rijdt hier een boomcar voorbij, die met zijn muziek blijkbaar indruk wil maken en ik merk dat het net geen indruk maakt, alleen maar ergernis opwekt. Dus Nic

Mijn broer! Het is me er eentje. Als ik van hem een definitie moest maken, zou ik een losgeslagen losbol zeggen, gecombineerd met een gezonde dosis je m’en fou. Bovendien leeft hij als een wervelwind en lijkt het ook zo dat er een storm gepasseerd is als hij (even) thuis is geweest. Vorig weekend deed ik achter zijn rug alle lichten uit, schakelde ik zijn computer uit. Zijn mailbox stond nog open en ook de Dexiapagina voor het online bankieren stond nog op het scherm te flikkeren. Onze wervelwind was ondertussen al naar de scouts vertrokken. Hij is al een paar jaar zo bezig en we maken onszelf wijs dat hij wel zal kalmeren eenmaal hij een serieuze relatie aanknoopt met een tof meiske. Voorlopig is er niks van te merken, ook al is zijn Leni bepaald niet ontof te noemen en zien we haar wel in staat die wilde hengst die mijn broer is, te temmen. Vorig jaar omstreeks de paasvakantie bleek hij zichzelf toch eens voorbij te lopen en stuurde hij mij het onderstaande gedicht op, met de vraag w