Wij, als Vlamingen, mogen trots zijn op deze traditie, zei mijn vader en het klonk niet zonder enige vastberadenheid. Wíj zijn er immers mee begonnen. Hij boog zich voorover en plantte ostentatief zijn riek in een hoopje bescheten stro. Het kippenhok moest dringend uitgemest worden, had hij vanmorgen aan tafel gezegd, en daarmee wist ik hoe laat het was. Het betekende dat ik hem moest helpen en hem helpen bestond er vooral in dat hij alles deed en ik alleen maar mocht toekijken. Af en toe mocht ik een lamp aangeven die vervangen moest worden, of een schroevendraaier oprapen die hij had laten vallen, of, zoals nu, de kruiwagen vasthouden zodat hij niet zou omvallen. Ik verveelde me te pletter. Met wát zijn wij begonnen? vroeg ik, om hem te jennen, want natuurlijk kende ik het antwoord. Hij had het er de laatste dagen continue over gehad. Het was alsof hij me wanhopig probeerde te overtuigen dat Vlamingen en Walen fundamenteel anders waren. De Waalse politici waren corrupt, ze zogen
Een blog met en over poëzie en literatuur