keverdromen

De Romereis moest een soort verademing worden. Ik had een erg hectische tijd achter de rug, niet alleen omwille van emotionele omwentelingen, maar ook gewoon omdat het gigantisch druk was op school. Erg veel veel werk was er misschien niet, maar het liep allemaal zo door elkaar dat ik per dag minstens een uur of anderhalf uur bezig was met het organiseren van mondelinge examens, ophalen van proefwerken, voorbereiden van de Romereis en het geven van lessen en vervangopdrachten. Drie weken voor de vakantie had ik een goeie 'klets' opgescharreld ergens en met die hele poespas geraakte ik niet goed van die verkoudheid af. Thuis blijven was geen optie. Het zou het er alleen maar complexer op gemaakt hebben. Vlak voor ik naar Italië vertrok, ben ik dan toch naar de dokter geweest om te vragen of het kwaad kon dat ik op reis zou gaan. Hij schreef me een kleine cortisonekuur voor die zowel goed was tegen de verkoudheid als tegen mijn pollenallergie. Vier keer vroeg hij of ik geen oorpi

Het volgende gedicht vond ik tussen een boek dat ik jaren geleden gelezen moet hebben. Een kat slaapt met een luciferdoosje in haar pootjes. haar tranen houd ik net als dit beeld al jaren vast op het puntje van mijn tong. Weet men niet dat ik hen niet bij hun namen wens te noemen, dat ik dromen in bosjes in mijn lange haren vang, mijn bril 's avonds op mijn nachtkastje te rusten leg. De woorden die tussen ons hangen fluisteren angsten om zich heen, het laat ons niet helemaal onverschillig, al kijken wij in een spiegel om vooral onszelf niet te zien. Vocht dat uit ogen druppelt, lijk niet noodzakelijk, op diamanten, mijn lieve wijze medemens. het zijn geslepen messen van een onbedwingbaar verlangen. Wat ik niet voel en wat ik niet weet, blijft me nog het meest verontrusten. Dat veranderde al snel terwijl ik het overtypte, en ook nu ga ik weer prutsen. zij wordt al slapend wakker in dit schilderij, schudt haar weerbarstige haren los, buigt zich voorover alsof zij iets zeggen wilt en