keverdromen

Natuurlijk was het wel degene van wie hij dacht dat hij het was. Zo gaat dat soms. En Springeekhoorn wist ook onmiddellijk wat het betekende, maar zijn eerste reactie was te doen alsof hij Eenoogkater niet gezien had. Nu Zilvervleugel rustig in zijn armen lag, haar laatste tranen amper opgedroogd, kon hij het niet langer ontkennen. Behoedzaam legde hij haar vleugels als een deken om haar heen en sloop hij naar buiten. Hij was nog maar net een paar passen buiten toen hij de stem al hoorde. Ha, daar ben je. Ik dacht dat je jouw instincten al kwijt was oude schalk. Ssst, joor Eenoogkater, Zilvervleugel slaapt. Excuseer, hoor. Dat jij je na die laatste affaire nog aan een vrouwelijk wezen durft wagen, dat verwondert me. Zilvervleugel komt uit het Nieuwbos, zij weet van niets en is zeker geen spion voor het Oerbos. Kijk toch maar uit. Ik wil je niet opnieuw zien breken. Ik zei het je toch, Zilvervleugel… ’t Is al goed. Daarvoor kom ik niet. Waar kunnen we praten? Kom mee. Van sc