keverdromen

toen wij nog vuile woorden borrelden onder elkaar, we giechelend ‘tetten’ proesten en 'piemel' riepen in de meest onmogelijke situaties, archiveerde onze vader – zo beeld ik mij dat in – nauwgezet en doodserieus grinnikend, de beste grappen uit de dagelijkse scheurkalender. als een boekhouder plakte hij ze vervolgens in een geruit schriftje en sorteerde ze per thema, kopieerde desnoods met zijn vulpen wanneer het item onder meerdere rubrieken thuishoorde. voor later, zo moet hij gedacht hebben, als die jongens van mij eindelijk een gevoel voor humor bij elkaar gesprokkeld hebben. toen het allicht sneller dan hij wilde licht werd in onze hoofden en hij ons trots, maar schoorvoetend en behoedzaam zijn collectie presenteerde, zochten we in zijn 'dictionaire van de dagelijkse geestigheden' driftig naar het hoofdstuk ‘schunnige schunnigheden’. misschien is het pas echt later, zo moet hij gehoopt hebben, bij het opruimen van zijn zolder, dat wij, wat meer