keverdromen

 eerst  lieflijk en zacht, diep ingeademd om ver te reiken; ik mag mijn stem niet vergeten, zonder stem heeft een labiodentaal geen zin vvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvv daarna iets minder zacht, duidelijker zeg maar, niet te ontkennen aanwezig, maar ik houd van je, dat wil ik behouden, ik wil jou behouden. vvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvv daarna boos, verdrietig, blij, enthousiast, hitsig, breekbaar, terneergeslagen, verloren, betrokken,  koortsig, zorgend, altijd zorgend, gewoon er zijn... vvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvv en als laatste, omdat het echt niet meer anders kan, onverschillig, zoals elk einde onverschillig is, bijna onhoorbaar, maar standvastig op dezelfde toon vvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvv de resonantie klinkt als fluiten, als wind;  het glas breekt, de spiegel barst,  de brug stort in; overkant. on.bere.ik.baar.

  Duivelsverzen 1: water en vuur     kanaalmeisje   water vult traag mijn longen. wie niet wegzinkt, is gezien;   hoe zonk het vuur van zijn passie nochtans.   en als ik word gezien, wat een tedere angst in de ogen van een voorbijganger die mij als een plastic zak leest   en niet vermoedt wat ik illustreer. in mij is het tederheid die heerst, maar dan eentje die niemand begrijpt.   het water en de zachte deining heeft niet geluisterd naar zijn stem. droeg mij op de armen, omringde mij met wier.     I.   zal ik je vertellen wat je moet dromen; klamp je lippen als ringen aan het bed.   een steen zal je zijn, - een mineraal – poreus als een uitdijende spons in een ver en ondergelopen land.   er is geen veer naar de overkant geen vogel die je kan dragen.   waar water is, zal slechts water zijn; golven volgen mijn stem als een definitie.     II.   in het midden van deze stad een uithangbord waarop