het dode meesje wikkelde ik in de krant van gisteren. als het lente was, zou ik bloesems in het kuiltje leggen, nu had ik alleen dorre bladeren en een sparrenkegel voorhanden. die dekselse kat doet te veel wat ze doet. ze sluipt rond het kippenhok, ze springt naar alles wat beweegt, en beloert dus ook vogeltjes, ligt dan laag, klaar om te klauwen. aan de eglantier hingen nog wat rozenbottels die ik kon gebruiken om het bedje te spreiden. het meesje ligt nu op een vreemd rood schip met een kegel als mast. zo vaart die kleine vlieger de winter in.
Een blog met en over poëzie en literatuur