keverdromen

 voor dit schrijven was het tien uur ’s avonds voetbal op ’t lelijk grote scherm in de hoek van de kamer het houten kastje waarop het tv-toestel staat hadden we laten maken door een bevriende schrijnwerker op rust in veel te duur beukenhout. Het barstte van zodra het lucht kreeg in deze kamer – hout leeft, zegt men, het heeft een hart en een ziel (ik zeg het droogde hier uit en wilde minder zijn kroop dichter het hoekje in, trok zich uit zijn voegen terug)   een glas op de eettafel in de living binnen handbereik alles opgeruimd behalve het vestje over de stoel van onze oudste afwezigheid mag ook niet perfect zijn, want hoewel hier en nu bol van onthechting en weg straks is er dat andere moment wanneer jij – net zo licht beschonken, maar van samen niet van alleen – weer hier en   nu elke tel verder uitbreidt de kamers millimeter per millimeter per millimeter ontsmet van wat ik hier en nu bruutweg uitsmeer donderdagavond 22.35u plus elke correctieminuut   na