onbeholpen valt mijn schildpad
van de hoge zendmast op de klinkers.
bevend verrichten mijn handen
wat nodig is, maar ik begrijp niet.
(hoe lang weegt straks het wachten
op het voortdrijven van valse medeklinkers?)
ik raap het reptiel op, streel
zijn gebroken pantser, wikkel hem
in een oude keukenhanddoek en
gooi hem 's avonds vlak voor het slapen
in het hoogopflakkerende haardvuur.
alles wat in zijn bolster gesloten zat,
ontsnapt en vult de kamer
met diepduistere en atonale walging.
Reacties
Een reactie posten