onze namen waren maskers
die smolten vanaf de eerste blik
die ons verbond en verbrandde
toen beten wij onze tanden
nog niet stuk op onze tanden,
beefden onze naakte handen
bij de eerste naakte huid
klare wijn werd ons nooit
geschonken, maar we dronken
onszelf toch aan onszelf dronken
later lagen onze namen
als stukgeslagen glas
tussen ons in, samen
werd een schervenpijn.
onze gesmolten maskers smolten
over elkaar en veranderden wat kon
veranderen
anderen ontleden ons samen
dat deden wij niet
nog anderen smeedden ons samen
alsof wij nog niet verbonden waren
uiteindelijk deden wij het samen
als waren wij uiteindelijk toch samen.
Reacties
Een reactie posten