donkere horizonten

als aardgravers kronkelen we om boomwortels

eten we half gefermenteerde wormen

om groot te worden, sterker dan de eik

waar we op maanloze nachten de nagels inzetten

als ijsvogels kijken we in het duister over boomtoppen

hoger en verder dan donkere horizonten

zodra het vervaarlijk schijnt in het oosten

duiken wij weer onze gangen in

ijle pieken en uitgeharde kleuren

woekeren in ons bloed

als onterechte dromen

hier is het damp en vochtig

de zware geuren en luchten

die wij in- en uitademen

verwarren ons en verlammen ons

enkel 's nachts zetten wij de klauwen

in de schors van bomen

verbeelden wij onze bevroren vleugels

aanschouwen wij en aanschouwen

Reacties

Populaire posts van deze blog

Een ringetje

Dat Martine bij haar oude moeder terecht kon nadat Erik haar het huis uitzette, kwam de familie goed uit. Zo was er steeds iemand in huis om het negenentachtig jaar oude mensje te verzorgen en moesten ze geen geld spenderen aan bejaardenhulp. “Als ik kost en inwoon kan krijgen,” zei ze op de familievergadering, “dan betekent dat heel veel voor mij.” In haar herinneringen zag ze hoe haar moeder vijftig jaar geleden in de woonkamer stond. Ze droeg een blauwe bloemenjurk en had krullen in het haar. Haar zes jaar oude ogen staarden als een ekster naar het ringetje met een briljant en naar het bijpassende dunne gouden kettinkje met ovalen hangertje. De randen van dat hangertje waren bezet met diamantjes en ook in het midden blonk een diamantje. Concentrisch rond dat middelste steentje waaierde een reliëf van slanke jugendstil blaadjes uit. De oorbellen hadden een grote blauwe saffier in het midden. Op het zolderkamertje van Armand, haar enige broer en kakkenestje, had ze nog ni

Meer lezen

afgeknipte handschoenen

met afgeknipte handschoenen - ze rafelen en de draadjes kriebelen tussen mijn vingers - werk ik met een scherm voor mijn neus aan wat ik straks zal moeten uitprinten of met opmerkingen terugsturen. ondertussen wordt het dak geïsoleerd en elke buitenmuur volgespoten met plastic bolletjes - niet speciaal voor mij, ik wikkel mezelf graag in dekens, draag laag over laag op mijn lijf, lees een boek in de stoffigste hoek van dit vochtige huis. maar ik leef hier niet zonder hun twee, dus behoor ik te plannen en te verbeteren met halfwassen handschoenen om mijn tere boekhoudersvingers, die op een toetsenbord thuis horen, geen blote en vereelte buitenhanden om de steel van een spade geklemd. werken aan toekomst, steeds meer toekomst. wearing fingerless knit gloves - they have freyed a bit and the short threads tickle me whenever I touch my face - I work with my nose close to a computerscreen on something I will have to print lateron or send back with

Meer lezen

In den beginne

in den beginne zagen we een onbestemd zwarte vlakte rondom ons maar alsof het slechts een zwarte doek betrof die dun gesleten het eeuwige licht erachter doorgaf - sterren in een pikzwarte hemel - werd lichtjes licht rondom ons we proefden sindsdien de kolenduisternis en een doffe dreunende bas ontstemd door het schrille geluid van elke ontwakende zon droomden we van heldere vlammen, van zwijgzaam vuur dat onze leden in lichterlaaie zet en de droom leidde haar eigen leven en leefde we gaven de assen op onze tong aan elkaar door onze vingertoppen reikten fluitend naar elkaar alsof het lichamen waren die versmolten in knallende naar binnen gekeerde orgasmes imploderende dansende dansers iemand ving dit alles, filterde en componeerde aan een opengeklapte buffetpiano

Meer lezen

keverdromen

Zoeken in deze blog